1 op de 4 vrouwen krijgt een miskraam, Jorien vertelt haar verhaal

1 op de 4… dat ben ik: het verhaal van Jorien

Jorien is getrouwd en samen met haar man heeft ze twee dochters. Jorien werkt als ergotherapeut en in haar vrije tijd vindt ze het heerlijk om haar hoofd leeg te maken bij de paarden.

Weer zwanger, maar het voelde niet goed

Wij zijn in 2014 getrouwd en vrij snel na ons trouwen besloten we om te stoppen met de pil. Dit met het idee dat het vast een tijd zou duren voordat ik zwanger zou zijn. Ik was echter zomaar zwanger. Dit vond mijn man wel een beetje snel, haha, maar hij was er gelukkig wel heel blij mee.
Na een zeer voorspoedige zwangerschap en iets minder voorspoedige ziekenhuisbevalling werd een prachtige dochter geboren. Toen de oudste een jaar of twee was wilden we voor een tweede gaan. Dit ging minder voorspoedig. Voor mijn gevoel duurde het veel langer voordat ik zwanger raakte.
En toen ik dan zwanger was, voelde het niet goed.

Voor een tweede…

In 2017 raakte ik weer zwanger, het voelde vanaf het begin al vreemd en anders dan de zwangerschap van onze dochter. Ik deed een test, deze was negatief. Vreemd want mijn lijf zei iets anders, dacht ik. Op zaterdagavond kreeg ik een heftige steek in mijn buik. Echt heel pijnlijk. Ik besloot het weekend even af te wachten, de pijn zakte ook weer af.
Maandag zou ik de huisarts bellen. Voordat ik de huisarts belde eerst nog weer een test gedaan, nu was deze wel positief. Heel verwarrend, echt blij kon ik niet zijn. De huisarts maakte een echo en zag wel een vruchtje zitten. Hij zag geen hartje en afgaande op mijn verhaal zei hij dat hij niet kon beloven dat ik geen miskraam zou krijgen. Na het bezoek aan de huisarts heb ik me ook bij de verloskundige aangemeld. Mijn verhaal gedaan en zij reageerde vrij nuchter, we wachten het wel af.

De volgende dag hing ik weer aan de telefoon, want bloedverlies. Nu gaf ze ook aan dat de kans wel groot was dat het een miskraam zou zijn. Wat ontzettend @#$! Het bloedverlies zette niet door, ik werd er erg onzeker van.
Uiteindelijk mochten we voor een echo komen. Er werd een inwendige echo gemaakt en hier was geen kloppend hartje te zien. Voor mij een bevestiging van wat ik ergens wel wist, omdat het vanaf het begin niet goed had gevoeld. Voor mijn man was het naar om te zien, hij had ergens nog een beetje hoop.

Het klopte niet

Verdrietig zijn we naar huis gegaan en hebben we het onze ouders verteld. Vanaf dat moment had ik bijna dagelijks contact met de verloskundige, dat vond ik erg prettig.
Omdat het bloedverlies niet doorzette en ik letterlijk en figuurlijk niet lekker in mijn vel zat, zijn we doorgestuurd naar de gynaecoloog. Hier kregen we de keuze: afwachten, medicatie of curettage. We besloten voor medicatie te gaan.

Nadat ik de medicatie genomen had werd het bloedverlies wat heftiger, nog steeds goed te doen. Ik heb ook geen extreme krampen gehad. Ondertussen had ik mij ziek gemeld op mijn werk.
Ik bleef me maar raar voelen, zwanger en tegelijkertijd klopte het niet. De donderdag nadat ik de medicatie had genomen kreeg ik heel erge buikpijn. Ik had onze dochter naar de opvang gebracht en was wat in huis bezig. Ik moest naar het toilet en ging daar bijna van mijn stokje, moest mijn best doen om bij te blijven.
Onbeschrijfelijk veel buikpijn… Ik dacht dat ik daar maar moest blijven zitten. Daarna bedacht ik dat ze me dan daar zouden vinden. Dus op adrenaline heb ik mijn telefoon gepakt en mijn man gebeld. De verloskundige ondertussen ook gebeld.
Ik ben met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Daar bleek ik het vruchtje kwijt te zijn. Het ging duidelijk niet goed met mij. Uiteindelijk had de gynaecoloog geen andere optie dan opereren, samen met een chirurg. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, geknapte eileider en 2,5 liter bloed in mijn buikholte. Pfooeee.. Heftig!

Na de miskraam en buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Het komt erg weinig voor wat er gebeurd is. Het lijkt op een tweelingzwangerschap op verschillende plekken. Of was het wat anders? De arts had het nog nooit eerder meegemaakt.
Het heeft wel een poosje geduurd, maar ik ben goed hersteld. Op een gegeven moment wilden we wel weer proberen zwanger te worden. Ik heb toen nog een hele vroege miskraam gehad, helaas.

Onregelmatige cyclus

Na dit hele gebeuren had ik het gevoel dat ik hormonaal niet in balans was. Ik wilde geen medicatie gebruiken en ben heel eigenwijs niet naar de huisarts gegaan.
Wel heb ik er voor gekozen om naar een acupuncturist te gaan, zij heeft me geholpen mijn cyclus weer op de rit te krijgen. M’n cyclus was namelijk alles behalve regelmatig.
Op het moment dat mijn cyclus weer regelmatig was, raakte ik eigenlijk ook weer zo zwanger. Heel spannend natuurlijk, want hoe zou het gaan!? Dit keer ging alles goed gelukkig. Na een heel voorspoedige zwangerschap en een heel mooie thuisbevalling werd onze tweede prachtige dochter geboren.

Veranderd door de miskramen

Deze ervaring maakt wel dat ik wat anders in het leven sta. Mijn man zegt ook dat we veranderd zijn en kan tegelijkertijd niet goed benoemen wat er dan anders is. Ik denk dat het wel klopt. We dragen deze ervaring voor de rest van ons leven bij ons.
Soms zijn er (onverwachte) momenten waarop het mij extra raakt.
Ondertussen weet ik dit en kan ik er mee omgaan. Voor mij helpt het om er over te praten, hier heb ik wel vertrouwen in de ander voor nodig. Daarnaast helpt het mij als ik me veilig voel en ergens kost het een beetje moed vanuit mezelf.

Ook interessant: