Categoriearchief: 1 op de 4 dat ben ik

1 op de 4… Dat ben ik: het verhaal van Nina

Nina is 26 jaar en werkt parttime als administratief medewerker. Ze houdt van leuke dingen doen met vrienden zoals bordspellen spelen en realityseries kijken. Ze heeft al vanaf heel jong een kinderwens en heeft samen met haar man een dochter van bijna 4 jaar. Bij de wens voor een tweede gaat het echter niet meer zo gemakkelijk.

Praten over je miskraam helpt echt

Van onze dochter waren we na een paar maanden al zwanger, en die zwangerschap en bevalling verliep zonder klachten. Echt een droom om daar zo van te genieten.
De keuze om voor een tweede te gaan was toen snel gemaakt. We zijn verhuisd naar een groter huis en zijn serieus gaan nadenken samen wanneer gaan we het weer proberen. Want de vorige keer ging het zo makkelijk. Lees verder →

1 op de 4… Dat ben ik: het verhaal van Leonie

Leonie is moeder van Mans van bijna 4 jaar. Zwanger worden was voor Leonie niet vanzelfsprekend, door verklevingen kan zij niet op een natuurlijke manier zwanger worden. IVF bleek de enige manier. De zwangerschap en de geboorte van haar zoon Mans is alles behalve gemakkelijk geweest. Mans is geboren via een geplande keizersnede en hij was niet Leonies eerste zwangerschap…

Onze weg naar het ouderschap verliep moeizaam

Lees verder →

1 op de 4… Dat ben ik: het verhaal van Bas

Bas Janse is wensvader en heeft met zijn vriendin inmiddels twee miskramen meegemaakt. Hij merkte dat er maar weinig aandacht is voor de impact van miskramen op de man en startte het platform De vergeten vader.
De gastblogserie 1 op de 4 loopt al voor het 6e jaar, en al die tijd hebben alleen vrouwen hun verhaal gedeeld. Ik moet dus eerlijk bekennen dat ik hierin ook de vaders ben vergeten.
Hoog tijd om daar verandering in te brengen wat mij betreft. En welke man kan dan beter als eerste zijn verhaal delen dan de oprichter van ‘De vergeten vader’? Lees verder →

1 op de 4… Dat ben ik: het verhaal van Irene

Al meer dan 5 jaar bestaat de gastblog-serie 1 op de 4 en ik heb er nog nooit aan gedacht om mijn eigen verhaal te delen. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
Mijn verhaal begint in 2005 als onze zoon al bijna 8 is en we, na lang twijfelen, besluiten we dat we toch graag nog een tweede kindje willen en gaan we ervoor. Ook al ben ik inmiddels 36, ik ben snel zwanger en alles lijkt voorspoedig te gaan. Tot ik op een zondag in de 15e week ineens bloedverlies krijg.

Anderen begeleiden na een miskraam? Dat komt veel te dichtbij