Wanneer komt de tweede?

Wanneer je een kind hebt van ongeveer anderhalf jaar oud begint het vaak

Je wordt geconfronteerd met de vraag “Wanneer komt de tweede?”
Een gezin met twee kinderen is toch de norm en dan het liefst met ongeveer twee jaar leeftijdsverschil.

Als je één kind hebt wordt er door je omgeving gemakkelijk van uitgegaan dat er ook wel een tweede zal komen. Toch komt het regelmatig voor dat het allemaal niet zo gemakkelijk gaat. Misschien heb je om je eerste kind te krijgen vruchtbaarheidsbehandelingen moeten ondergaan en is niet iedereen in je omgeving daarvan op de hoogte. En er is natuurlijk geen garantie dat je wens voor een tweede op deze manier ook vervuld zal kunnen worden.

Daarnaast komt het ook voor dat je, hoewel je van je eerste vrij snel zwanger werd, je nu niet meer gemakkelijk zwanger wordt of je één of meerdere miskra(a)m(en) krijgt.

Leven in een wereld vol gezinnen met meer kinderen

Het lijkt wel alsof alles is ingericht op gezinnen met twee kinderen. Kortingen bij pretparken, gezinsabonnementen, aanbiedingen voor het tweede kaartje halve prijs… met één kind kun je er geen of minder gebruik van maken.
Ook in de reclames op televisie zie je vrijwel altijd gezinnen met twéé kinderen en in gesprek met anderen vragen we heel gemakkelijk “Heb jij kinderen?”

Als iedereen om je heen twee of misschien wel meer kinderen heeft en jij hebt er één terwijl je er graag meer wilt, kan dat soms moeilijk zijn. Je wordt steeds opnieuw geconfronteerd met jouw eigen wens en met je pijn en gemis.

Ook voor je kind kan het lastig zijn als het de enige of één van de weinigen is op school en in je omgeving zonder broertje of zusje. Wanneer je kind met vragen komt of als je merkt dat hij of zij hier moeite mee heeft kan dat ook jouw pijn weer aanraken. Wil je meer weten over hoe je je kind hiermee kunt helpen, lees dan ook het artikel Hoe help je je kind als het een broertje of zusje moet missen?

Secundaire kinderloosheid?

Als je wens voor een tweede uiteindelijk wordt vervuld gaat de herinnering aan de moeilijke periode van miskramen en/of vruchtbaarheidsbehandelingen niet weg, je draagt die ervaringen met je mee. Het is een litteken dat kan worden aangeraakt wanneer je bijvoorbeeld iemand anders spreekt die het ook heeft meegemaakt of op dat moment meemaakt.

Word je wens niet meer vervuld dan kan het nog lang confronterend blijven om gezinnen met twee kinderen (of meer als je er graag meer had gehad) te zien. Helemaal als zij het leeftijdsverschil hebben dat er bij jouw gezin ook had kunnen zijn. Want ook al wordt het verdriet minder met de tijd, het gemis blijft.

In dit verband wordt ook wel de term secundaire kinderloosheid gebruikt. Zelf noem ik het liever een onvervulde tweede (of volgende) kinderwens.
Als je zegt “Ik ben secundair kinderloos” val je er mee samen, dan maak je het een groot deel van je identiteit.
Een onvervulde tweede kinderwens heb je. Wanneer je het zo zegt is het maar een deel van jou, dan ben je méér dan alleen dat deel van jou. Zo kun je het meer beleven als (een deel van je) levenservaring en niet als een groot deel van je identiteit.

Hoe kun je nu reageren je op de vraag?

Je zou een vraag terug kunnen stellen. Bijvoorbeeld: “Voorlopig niet, maar hoe zit dat bij jullie?” Met een vraag aan de ander haal je de aandacht bij jezelf weg en veel mensen praten best graag over zichzelf.
Of verzin een standaard opmerking of antwoord. Bijvoorbeeld dat je daar zelf ook graag het antwoord op zou willen weten.
Je hoeft niet aan iedereen uit te leggen dat het bij jou (nog) niet lukt als je dat niet wilt. Onthoud dat je een ander geen verantwoording schuldig bent, het is jouw leven en wat jij wilt delen met wie bepaal je zelf.

Ook interessant: