Als je zelf moet kiezen om je zwangerschap af te breken

Een miskraam is niet niks, je wereld staat op zijn kop. Het overkomt je en daar moet je mee verder.
Maar wat als je zelf moet kiezen om je zwangerschap af te breken, omdat er bij prenatale screening en tests is vastgesteld dat je kindje een ernstige afwijking heeft?

Dan kom je ineens voor een ‘keuze’ te staan die je helemaal niet wilt maken.

Draag je je zwangerschap uit, houd je je kindje bij je tot het zelf overlijdt? En als er kans is dat je kind levend geboren wordt maar daarna overlijdt of geen menswaardig bestaan kan hebben wat kies je dan?
Of kies je ervoor om je zwangerschap af te breken?

Hoe kun je die keuze maken? En krijg je er geen spijt van?
Je moet kiezen en beslissen over het leven van je kind. Dat is een onmogelijke keuze.

Mensen in je omgeving gaan je misschien ‘goede raad’ geven. Al dan niet gevraagd. Maar zij staan niet in jouw schoenen. Jij zult, met je partner samen, hier zelf een beslissing over moeten nemen.
En dat terwijl je je middenin een emotionele aardbeving bevindt en je wereld is ingestort. Ook heb je vaak maar beperkte tijd om tot een keuze te komen, want afbreken van een zwangerschap mag niet meer na 24 weken.
Je moet kiezen tussen twee kwaden, hier is geen goede of foute keuze. Vertrouw erop dat je uit liefde voor je kindje de keuze maakt die bij jullie past.

Niemand kan je raad geven. Wel kun je je door deskundigen laten informeren. Om zo tot je eigen beslissing te komen. Heb je behoefte aan hulp hierbij, kijk dan eens op
hoeverder.info
Wat je ook kiest, het zal terug blijven komen in je leven. Je kunt de ervaring niet achter je laten en dat hoeft ook niet. Je kindje hoort bij jou en de liefde draag voor hem of haar draag je met je mee in de rest van je leven.

Schuldgevoel

Toch kun je je over die beslissing enorm schuldig voelen. Zeker als je de keuze maakt om je zwangerschap af te breken. Dat gaat zó ontzettend tegen je moederinstinct in. Een moeder wil haar kinderen beschermen, tegen elke prijs. En wanneer jij zelf die bescherming moet stoppen door je zwangerschap af te breken, kan dat voelen alsof je je kind hebt verraden… Dat is een schuld die bijna niet te dragen is.

Het kan helpen als je weet dat schuldgevoel ook een onderdeel is van de rouw om je ongekende kindje. Je voelt je vaak schuldig naar degenen die je lief zijn, daar hoort ook dit kindje bij. Je houdt er immers al van als het in je groeit.

En nu?

Heb jij behoefte aan een luisterend oor na het afbreken van je zwangerschap? Ik ondersteun je graag met persoonlijke begeleiding.
En ben je op zoek naar verhalen van anderen die voor de keuze kwamen te staan? In het boek ‘Liever bij mij…’ staat ook een aantal verhalen van ouders die voor deze keuze kwamen te staan. Je kunt het boek via mij bestellen.
Voor contact met lotgenoten kun je terecht bij hoeverder.info

Ook interessant: