Rond deze tijd kun je er niet omheen: Moederdag staat voor de deur.
Nu is het natuurlijk hartstikke leuk om alle moeders eens per jaar in het zonnetje te zetten, maar als je tijdens je zwangerschap afscheid hebt moeten nemen van je kindje kan dat rond deze tijd juist extra pijnlijk zijn.
Door reclamefolders in je brievenbus, commercials op radio en tv wordt je steeds opnieuw met Moederdag geconfronteerd. Je had zo graag deze dag mét je kindje willen vieren, of misschien was je nu nog wel zwanger geweest als het niet was misgegaan. De confrontatie hiermee raakt je telkens opnieuw.
Je kunt je niet wapenen tegen deze confrontaties, je kunt je sowieso niet wapenen tegen pijn. Hoe kun je er dan wel mee omgaan?
Soms helpt het om anders naar Moederdag te kunnen kijken.
Vorig jaar kwam er op de Facebook-pagina van ‘Altijd een kind te kort’ (wat overigens een prachtig boek is voor als je weer zwanger bent) een mooi stuk langs over de oorsprong van Moederdag.
De Amerikaanse Ann Marie Reeves Jarvis had dertien kinderen waarvan er maar vier volwassen zijn geworden. Zij wist hoe het is om een kind te verliezen. Ze was voorvechtster voor het verbeteren van de leefomstandigheden van arbeiders vanuit haar overtuiging dat de slechte gezondheid en sanitaire voorzieningen de hoge kindersterfte veroorzaakten.
Na het overlijden van Ann Marie heeft haar dochter, Anna Marie Jarvis, zich sterk gemaakt voor de invoering van Moederdag. Ze wilde hiermee haar moeder eren voor haar moed en kracht om na zoveel verlies en verdriet overeind te blijven en zich in te zetten voor de gemeenschap.
Dit inspirerende verhaal laat zien dat Moederdag een dag is om alle moeders te eren. De moeders met kinderen in hun huis én de moeders met kinderen in hun hart.
Daarmee mag gezegd zijn dat Moederdag ook een dag met een donker randje kan zijn, een dag om even stil te staan. Of het verlies van jouw ongekende kindje nu pas gebeurd is of al langer geleden, soms kan het gemis en de pijn plotseling weer heel scherp aanwezig zijn.
Wanneer je merkt dat je het moeilijk vindt dat er steeds opnieuw momenten zijn waarop je verlies wordt aangeraakt kan begeleiding een steuntje in de rug voor je zijn. Of misschien merk je juist nu dat het verlies van je ongekende kindje je weer bezighoudt en veel energie van je vraagt. Dan is het goed om er bewust aandacht aan te geven. Een paar gesprekken kunnen daarbij al veel voor je betekenen.
Je kunt ook stilstaan bij hoe jij in het algemeen met pijn in je leven omgaat.
Mag je pijn er zijn? Kun je je eraan overgeven en zien hoe de pijn verandert en hoe het jou verandert? Of verzet je je er misschien tegen?
Door op deze manier naar jezelf te kijken kun je groeien aan je pijn en je verlies. Je leert over jezelf en hoe je in het leven staat en dat kan je een completer mens maken.
Wil jij graag op deze manier naar jezelf kunnen kijken en vind je het fijn om daarbij te worden begeleid, ook dan help ik je daar graag bij. Hier lees je meer over de mogelijkheden van begeleiding.
Ook interessant: