Siska is 31 jaar, 4 jaar getrouwd en heeft een dochtertje van 1 jaar. Daar is ze extra dankbaar voor omdat ze eerst twee miskramen kreeg en dacht dat dit haar derde zou worden… Ze deelt haar verhaal omdat ze anderen een hart onder de riem wil steken. Zelf had ze graag eerder willen weten dat 1 op de 4 vrouwen met een miskraam [of meerdere] te maken krijgt en er dus best een hele grote kans is dat je dit meemaakt.
Het wonder van een goede zwangerschap
Roze wolk
Op Moederdag in 2016 deed ik een zwangerschapstest. Ik was al ruim een week over tijd maar een eerdere test was negatief. Voor mijn gevoel was ik wel zwanger doordat ik erg gespannen borsten had en nog steeds niet ongesteld werd. En ja deze test was positief!
Heel bijzonder vond ik deze Moederdag, we gingen langs bij mijn schoonouders en eigen ouders maar zeiden nog niets. Ik dacht steeds volgend jaar ben ik ook moeder. Maar ook vond ik het erg spannend, wat zou ons leven gaan veranderen. Ik was net voor mezelf begonnen en dat was nog in opbouw.
Ik had al berekend wanneer ik uitgerekend zou zijn: dat zou 11 januari zijn. Ook meldde ik me aan bij de verloskundige, zette apps op mijn telefoon om de zwangerschap bij te houden en om naar namen te kijken en ik maakte een Pinterest bord voor ideeën voor de baby kamer. Er ging bijna geen moment voorbij dat ik er niet aan dacht.
Zo had ik me mijn eerste echo niet voorgesteld
Ruim een week later kreeg ik kramp en verloor ik bloed en ook wat ik dacht het vruchtje. Dat bleek ook zo te zijn: ik kreeg een echo bij de verloskundige en alles was leeg.
Zo had ik me mijn eerste echo niet voorgesteld… Ik was niet alleen niet meer zwanger maar de hele toekomst die we voor ons zagen was weer veranderd.
We besloten niemand wat te vertellen omdat het nog maar zo kort was en ik wilde niet dat iedereen wist dat we al probeerden een kind te krijgen. Iedereen gaat er dan op letten of je misschien niet zwanger bent en als het dan weer lang zou duren zouden er ook weer vragen komen.
Moeilijk was wel het moment dat mijn zus vertelde zwanger te zijn van de vierde. Ik was de eerste aan wie ze het vertelde en ik was heel blij dat ik weer een neefje of nichtje zou krijgen maar ook heel verdrietig dat we anders tegelijk zwanger zouden zijn geweest en in dezelfde maand of misschien wel week een kindje hadden kunnen krijgen.
En ook toen een goede vriendin vertelde dat ze zwanger was en op bijna dezelfde datum als ik was uitgerekend had ik het daar moeilijk mee.
Dit word het jaar dat ik moeder word
Het duurde even voordat mijn cyclus weer normaal was maar daarna wilden we weer graag in verwachting raken. Dat duurde heel lang voor ons gevoel, uiteindelijk had ik op Oudejaarsdag weer een positieve test.
We wensten elkaar om 12 uur en gelukkig nieuw jaar en ik dacht dit wordt het jaar dat ik moeder word. Ik ging er niet van uit dat het weer mis ging. De eerste keer was het gewoon pech, nu zou het vast wel goed gaan.
Natuurlijk was ik er heel bang voor en ging ik steeds na of ik nog wel kwaaltjes voelde. Ook ging ik nog niet zo op in namen zoeken en kijken naar een babykamer. Ik had me weer aangemeld bij de verloskundige en keek uit naar de eerste echo.
Toch weer mis
Tot die zondag dat ik weer een beetje kramp had. Ik had wel gelezen dat het er ook bij kan horen, maar ging toch maar even naar de wc en… zag dat ik toch weer bloed verloor.
Het duurde al zo lang voordat ik weer zwanger werd en dan ging het weer mis.
Ook voelde ik boosheid naar mijn man omdat ik graag zou willen dat hij iets gezonder ging leven en niet meer zou roken om de kans op een snelle en blijvende zwangerschap groter te maken. Dat gaf natuurlijk spanning op onze relatie. Ook ging hij anders om met de miskramen en was erover praten soms lastig.
Ik werd lid van de Facebook-groep Herhaalde miskramen en las daar dat sommigen nog veel meer miskramen kregen. Ik hoorde ook van anderen in mijn omgeving die meerdere miskramen gehad hadden. Zo zeldzaam was het dus helemaal niet. Deze keer hadden we het wel aan onze familie verteld.
Ik was bang dat het deze keer nog langer zou duren voordat ik zwanger zou raken en dacht dat het dan weer mis zou gaan en we misschien wel helemaal geen kind konden krijgen. En gelukkig duurde het nu maar 4 maanden voordat ik weer zwanger werd. Weer net voor moederdag. Nu was ik iets later uitgerekend omdat ik de vorige keer al verder was.
Geen wc-papier met roze bloemetjes
Ik was zo bang dat het weer mis zou gaan en had er echt heel weinig vertrouwen in. Ik durfde bijna niet naar de wc te gaan en kocht geen wc papier meer met roze bloemetjes omdat het dan lijkt of er bloed op zat. Ik snapte niet waarom ze dat verkochten.
Diezelfde avond had ik alweer bloedverlies. Dus toch weer niet goed dachten we. Waarschijnlijk werd ik gewoon weer ongesteld dacht ik, maar gelukkig werd het bloeden niet erger. Elke dag deed ik een test ook te kijken of de test donkerder werd. Dat was gelukkig zo maar toch durfde ik niet te hopen.
En toen kreeg ik na ruim een week weer een bloeding. Dus toch weer mis ik had het kunnen weten… Maar de bloeding zette niet door en ook voelde ik me nog zwanger. De week daarna gingen we naar het ziekenhuis voor een echo om te kijken of het weg was. Wat was dat onzeker niet weten of je toch nog wel zwanger bent terwijl je bijna zeker bent dat het weer mis is.
Een kloppend hartje en weer bloed
Maar op de echo was daar een kloppend hartje, zo mooi en zo fijn! Toch was ik nog bang, het kan nog steeds mis gaan en dan zou het nog erger zijn want dan had ik al een hartje gezien.
Mijn man ging dat weekend weg met zijn vader en broers en niemand wist nog dat ik zwanger was. Hij was net weg toen ik weer een bloeding kreeg. Deze keer nog erger dus nu wist ik zeker dat het mis was. Bij het uitlaten van de hond zocht ik naar een steentje, bij de vorige keren had ik ook een steentje opgeraapt en bewaard.
Ik heb alleen toch geen steentje opgeraapt, hoewel ik toch overtuigd was dat het mis was. Het was Pinksterweekend, ik was nog twee nachten alleen thuis en kon pas dinsdag komen voor een echo. Het bloeden stopte weer en ik kreeg ook weer een klein beetje hoop. Bij de andere keren bleef ik meer dan een week bloeden dus waarom zette het nu dan weer niet door?
En ja op deze echo bleek weer alles goed te zijn. Wat een geluk, maar toch bleef de angst.
Genieten is moeilijk
Een maand later hadden we vakantie maar ook daar kon ik moeilijk helemaal genieten. De dag nadat we terug kwamen zou de termijnecho zijn en dan zouden we het iedereen vertellen. We maakten foto’s om te vertellen dat ik zwanger was, maar toch voelde het dubbel. Gelukkig was de echo goed en konden we het onze familie en vrienden vertellen.
Langzamerhand werd ik minder onzeker en kon ik iets meer genieten. Ik durfde weer over namen te gaan denken en met baby spullen bezig te zijn.
Op 11 januari, bijna twee weken eerder dan verwacht, werd onze dochter geboren. Op de dag dat ik een jaar eerder was uitgerekend. Al had ik daar nooit meer bij stil gestaan.
Nu is ze al ruim een jaar en denk ik nog wel eens terug. Het was niet altijd makkelijk het eerste jaar, nog steeds bijna geen nacht door kunnen slapen en erge reflux en allergieën maakten het soms erg zwaar.
Maar dan denk ik aan de weg die we hebben doorgemaakt voordat ze kon komen in ons leven en ben ik extra dankbaar voor alle mooie momenten. Naast het vele huilen is ze ook heel vaak super vrolijk en een heel lief en ondernemend meisje dus dat maakt veel goed.
Ik had graag geweten dat het zo vaak voorkomt zodat ik er iets meer bewust van zou zijn geweest dat het een wonder is als de zwangerschap goed gaat, zoals de gynaecoloog zei na mijn tweede miskraam. Daarbij hoop ik dat een volgende zwangerschap heel vanzelf gaat en ik de eerste paar onzekere maanden kan overslaan.
Ook interessant: