Nog altijd een taboe

Hoewel er langzamerhand wel meer aandacht voor komt, is het nog steeds niet algemeen geaccepteerd dat een miskraam een serieus verlies is. Dat het een ervaring is waar je verdriet van hebt en waar je om rouwt.
Jouw verlies niet zichtbaar en er hangt toch nog vaak een sfeer van taboe omheen.

In onze cultuur hebben we sowieso moeite met uitingen van verdriet en pijn. Flink zijn en doorgaan is de norm. Niet klagen maar dragen…
Maar er is een verschil tussen klagen en je verdriet mogen uiten.

Zodra je weet dat je zwanger bent (en vaak al daarvoor, als je ervoor kiest om zwanger te willen worden) ga je je voorstellingen maken van het kindje dat in je groeit en over hoe je leven eruit gaat zien met dit kindje erbij.
Voor de meeste mensen in je omgeving geldt dit niet, voor hen is het nog heel ontastbaar en onzichtbaar. Wanneer het dan misgaat hebben zij vaak geen idee hoe diep dat jou raakt.

Wanneer je omgeving doet alsof het niet zoveel voorstelt, kun je aan jezelf gaan twijfelen en je afvragen of het wel normaal is dat je er zo verdrietig om bent. Misschien probeer je je gevoelens wel weg te stoppen. Je voelt je maar weinig gesteund en daardoor kun je je heel eenzaam voelen in je verdriet.
En als je steun mist wanneer je het wel verwacht had, maakt dat jouw verdriet juist zwaarder om te dragen.

Je hoeft het niet alleen te doen

Je mag om hulp vragen als je steun mist.
Nu is de drempel om hulp te zoeken en naar iemand toe te gaan best hoog. Je moet om te beginnen zelf onderkennen dat je het niet zelf redt. Dat je wel hulp kunt gebruiken.
En dat doen we niet zo snel, want je bent toch niet gek, je kunt het toch wel zelf. Het gaat best nog wel, of je probeert het nog maar even, enzovoorts…
Hulp vragen is toch ook jezelf kwetsbaar opstellen, en dat doen we niet graag. Want wie zijn kwetsbaarheid laat zien, kan gekwetst worden…

Je kunt het zoeken van hulp ook voor je uit schuiven omdat je er tegenop ziet om bij je verdriet stil te gaan staan. Omdat je bang bent om kopje onder te gaan in je verdriet. Die angst is vaak onterecht, wanneer je af en toe bij je verdriet kunt stilstaan en je emoties de ruimte kunt geven, zul je merken dat je er op andere momenten beter mee om kunt gaan.

Je hoeft niet helemaal vast te zitten om hulp te kunnen gebruiken, het belangrijkste is dat je jezelf ondersteuning gunt. Wanneer jij het fijn zou vinden om een steuntje in de rug te hebben ben je van harte welkom.
Voor persoonlijke begeleiding, maar er zijn ook andere mogelijkheden.

Stappen zetten met het online programma Rust rond je misgelopen zwangerschap

In het online programma Rust rond je misgelopen zwangerschap, help ik je stap-voor-stap naar meer rust in je hoofd en in je leven. In 7 weken leer je vaardigheden waar je de rest van je leven plezier van hebt. Dat helpt je niet alleen om meer rust in je leven te krijgen, ook je energie kan weer stromen. Je bent straks weer in balans en weet wat je kunt doen om dat te blijven. Natuurlijk gebeurt er dan nog wel eens iets dat je raakt, maar daar raak je niet meer helemaal van ondersteboven.

Daarbij is het heel prettig dat je er de deur niet voor uit hoeft en ermee bezig kunt zijn op een tijdstip dat het jou goed past. Lekker in je vertrouwde omgeving.
En als je de neiging hebt om dingen voor je uit te schuiven? Daarvoor is het fijn dat je met een groep tegelijk start, zo heb je heb steun aan elkaar en een stok achter de deur.
Hier lees je meer over Rust rond je misgelopen zwangerschap.

Ook interessant:

• De 6 meest gemaakte fouten binnen je relatie na verlies van je kindje
• Waar let je op als je psychische hulp zoekt na een miskraam?
• Omgaan met een miskraam: deze 5 aandachtspunten gaan je helpen