Categoriearchief: Jij en je emoties

Waarom is je zwangerschap misgelopen?

Als je een miskraam hebt gehad of je zwangerschap hebt moeten afbreken vraag je je vaak af waarom het is misgegaan.

Want wanneer je weet waarom, kan het een volgende keer misschien worden voorkomen…
Je zoekt de oorzaak vaak bij jezelf, en gaat aan van alles twijfelen. Heb je iets verkeerd gedaan? Had je beter op jezelf moeten passen, heb je soms iets gegeten of gedronken dat niet goed was, of had je misschien niet zo zwaar moeten tillen?
Door dit soort twijfels voel je je vaak ook nog eens schuldig, meer over waar dat schuldgevoel vandaan komt lees je hier.

Van waarom naar waarom ik

Ook al wordt er soms verder onderzoek gedaan, toch wordt daarbij meestal geen oorzaak gevonden. En wanneer er wel een oorzaak wordt gevonden dan is je vraag vaak nog niet echt Lees verder →

Drijvende lichtjes op het water.

Geen dikke buik, geen kindje, geen herinneringen…

Wanneer je een miskraam hebt gehad moet je alweer afscheid van je verwachte kindje nemen nog voor je het kon leren kennen.

Je rouwt om het verlies van je ongekende kindje.
Wat rouwen om een miskraam ingewikkeld maakt, is dat het zo ontastbaar is. Er zijn geen herinneringen aan je kindje, wel aan je zwangerschap, maar dat is toch anders. En omdat je verwachte kindje voor je omgeving nog helemaal ontastbaar was, kun je je in je verlies en je verdriet heel eenzaam voelen.

Je kunt in ieder geval alles wát je hebt aan tastbare dingen verzamelen. Wat daarnaast ook kan helpen is je eigen ritueel of rituelen bedenken (en uitvoeren). Hiermee creëer je als het ware extra herinneringen.

Rituelen

Met rituelen markeren we in alle culturen overgangen. Denk maar aan rituelen rondom Lees verder →

jaarringen in een omgezaagde boom

Kun je sterker worden door je verdriet om je miskraam?

Verlies, iedereen maakt het mee in zijn of haar leven.

De één misschien vaker of op jongere leeftijd dan de ander, maar toch. Verlies en rouw horen ook bij het leven, daar kun je niet omheen.

Wanneer je in verwachting bent kijk je uit naar het komende kindje.

Het maakt al deel uit van je leven en je gaat er al van houden nog voor het is geboren. Als je dan een miskraam krijgt, je kindje verderop in de zwangerschap verliest of zelf moet kiezen voor het afbreken van de zwangerschap, verlies je dit kindje-in-wording, je ongekende kind. Plotseling moet je weer afscheid nemen van al je verwachtingen.
En hoe neem je afscheid van een kindje dat je nog maar nauwelijks kende? Lees verder →

Je kunt verdriet niet wegen, ieder verlies is anders en ieder beleeft het anders.

Maakt het uit hoe lang je zwanger was?

Vaak wordt gedacht dat een miskraam, zeker wanneer het je vroeg in de zwangerschap overkomt, niet zo veel voorstelt.

Veel vrouwen die een miskraam krijgen horen opmerkingen in de trant van ‘Het was nog maar pril…’
De mensen in je omgeving maken zulke opmerkingen omdat ze het moeilijk vinden om jou verdrietig te zien en je verdriet willen wegnemen. Voor jou kan dat voelen alsof jouw verdriet er niet mag zijn, en dat doet pijn. Je verdriet wordt op die manier niet erkend.

Ook een prille miskraam is een verlieservaring die je raakt.

Vanaf het moment dat je een positieve zwangerschapstest in je handen houdt verandert je Lees verder →